Hani güzel çocukluk evleri vardı
Görülmemiş rüyalar gördüğümüz
Yıldızlara bürünürdüm üşüyünce
Ay üşümüş ellerimden kayardı
Dışarda kar yağardı ışıl ışıl
 
Aşılası dağlar vardı uzakta
Dağlarda masallardan kopup gelmiş
Ateş yakan bin atlı düşünürdüm
Ve sonra koşardım pencereme
Pencerem masallara bakardı
 
At sürerdim dolu dizgin dağlara
Dağlar uyanırdı ağır uykularından
Alırdım kendimi korkulardan
Biraz daha büyürdüm biraz daha
 
Hülya gibi sessizce kurulmuş
Masal sofraları ve bir çocuk
Öylesine sevinmiş, doyurulmuş
Ki bahçeler kuşlar ve kahka
 
Güller açardı parmak uçlarımda
Bakardım güneş avuçlarımda